22. Pere Gimferrer: Γκαρντόνε Ριβιέρα - Vittoriale

Ίσκιοι στο Vittoriale

Είχε τη διαυγή όψη ενός ποιητή, του Αλκίδη
τ' ολόισιο μέτωπο, του Πρωτέα τη θλιμμένη
και λαμπερή ματιά, την πληγωμένη άρπα
της σπάθας ή του βέλους, το κόκκινο ταμπούρλο
του αίματος μες στις φλέβες.
Τίβερη,
δόξα εσύ των Έστε,
μακριά φθινόπωρα στη γέφυρα, στοές
ή γαλαρίες ρόδων, όνειρο και πορφύρα
στους ώμους,
ερμίνα, κρίνος πύρινος,
Ιταλία.

Εδώ έζησε.
Είχε το χάρισμα να λέει την ομορφιά με αλήθεια,
κείνη (την ομορφιά ή αλήθεια) τη δική του, τη νιωσμένη
απ' της Πεσκάρας τα κρύα και το μυστήριο
των μυστικών φωνών του.
Τι ενδιαφέρουν τ' άλλα, το σαλόνι ή ο κοιτώνας,
η μουσική δωματίου, η τέχνη, το παιγνίδι
του ερωτά και του θανάτου, τι οι ανόητοι πόλεμοι
όπου δεν ξέφυγε τον κίνδυνο, τι η στείρα, η φαύλη καισαροκρατία
όπου του μέλλονταν να σβήσει το ευγενικότερο όνειρό του.
Πιο λίγο ακόμα της δημαγωγίας ο βούβαλος
που χώνει τη μουσούδα στη μνήμη κάποιου χτες και του ποιητή του.

Ευθύς, ευθύς,
μόλις διαβούν αυτά τα χρόνια της σύγχυσης και του αμαρτήματος
κι ο άνθρωπος λεύτερα μπορέσει να νιώσει μες στη μέρα
το φως, τα δέντρα, το έδαφος,
στην πιο αθόρυβη ώρα
που στη λίμνη της Γκάρντας ανεβαίνουν οι ομίχλες,
του κυνηγιού το κέρας τη σιωπή θα ταράξει
σαν έρωτας ή δάκρυ που 'χει πέσει
απ' τον Γαβριήλ ντ' Αννούντσιο, απ' τον Γαβριήλ ντ' Αννούντσιο.

Μετάφραση: Ηλίας Ματθαίου

από το βιβλίο Σύγχρονη Ισπανική Ποίηση
Εκδόσεις: Γνώση
*
Φωτ: My View

21. James Joyce: Ζυρίχη - Bahnhofstrasse

Bahnhofstrasse

Μάτια περιπαικτικά βλέμματα ρίχνουν
και την οδό που θα οδεύσω τη νυχτιά, μου δείχνουν,

δρόμος σταχτής που 'ναι τα βιολετί του μέλη
τόπος συνάντησης τ' αστέρια π' ανατέλλει.

Αχ άστρο του κακού. Άστρο της συμφοράς!
θαρραλέα νιότη που δεν ξαναγυρνάς,

ούτε η φρόνηση των γηρατειών αναγνωρίζει
τα μάτια που τον περιπαίζουνε καθώς βαδίζει.

Μετάφραση: Eυάγγελος Κ. Βαλσαμίδης

από το βιβλίο Τζαίημς Τζόυς, Τα ποιήματα
Εκδόσεις: Οδός Πανός, 2000
*
Φωτ: PICSfrom.com
H Bahnhofstrasse στην Ζυρίχη

20. Friedrich Hölderlin: Στουτγάρδη

Στουτγάρδη

Στον Siegfried Schmidt

1
Η ευτυχία συνετελέσθη. Η επικίνδυνη ξηρασία θεραπεύεται,
Και η οξύτης του φωτός δεν καίει πλέον τα λουλούδια.
Και πάλι ανοικτή στέκεται τώρα μια αίθουσα, κι ο κήπος είναι υγιής,
Και δροσισμένη απ' τη βροχή αντηχεί η λαμπερή κοιλάδα
Κατάφυτη, οι χείμαρροι φουσκώνουν και όλα τα φτερά που ήσαν δεμένα
Ξανοίγονται και πάλι προς το βασίλειο του άσματος.
Γεμάτος είναι τώρα ο αέρας από τους περιχαρείς και η πόλις και το άλσος
Τριγύρω έχουν πληρωθεί από τα ευτυχή τέκνα των ουρανών.
Ασμένως συναντώνται κι ύστερα πάλι χάνονται,
Αμέριμνα, και τίποτε δεν μοιάζει λίγο, τίποτε πολύ.
Γιατί έτσι το προστάζει η καρδιά, και ν' αναπνέουν τη χάρη,
Την πεπρωμένη, τους έταξε ένα πνεύμα θεϊκό.
Όμως οι οδοιπόροι έχουν καλά οδηγηθεί κι έχουν
Στεφάνια αρκετά και ύμνους, έχουν το θείο σκήπτρο
Με φύλλα και σταφύλια καταστόλιστο μαζί τους και τη σκιά
Των πεύκων από χωριό σ' άλλο χωριό απλώνεται η ιΙαχή, μέρα τη μέρα,
Και όμοια με άρματα, που τα τραβούν άγρια ζώα, έτσι διαβαίνουν
Τα βουνά κι έτσι το μονοπάτι οδηγεί διστακτικά και σπεύδει.
[...2...]

3
Όμως για να μη σ' εμάς, όμοια με τους υπέρ το δέον ευφυείς, διαφύγει
Τούτη η σκυμμένη εποχή, σπεύδω να τη συναπαντήσω
Μέχρι τη μεθόριο της χώρας, όπου τον προσφιλή γενέθλιο τόπο μου
Και το νησί στον ποταμό νερά γαλάζια περιβάλλουν.
Ιερός είναι για μένα ο τόπος, στις δύο όχθες, κι ο βράχος
Που με τον κήπο και το σπίτι πράσινος υψώνεται μέσ' απ' τα κύματα.
Εκεί θα συναπαντηθούμε, ω φως επιεικές, όπου πρώτη φορά εμένα
Μία από τις πλέον έντονα αισθητές ακτίνες σου με άγγιξε και το 'νιωσα.
Εκεί άρχισε κι αρχίζει ο προσφιλής βίος εκ νέου'
Αλλά τον τάφο του πατέρα βλέπω και κλαίω ήδη;
Κλαίω και κρατώ το φίλο και τον αγκαλιάζω, κι ακούω το λόγο, που
Άλλοτε με τέχνη ουράνια με γιάτρεψε απ' τον πόνο της αγάπης.
Άλλα ξυπνούν! Οφείλω εγώ να ονομάσω τους ήρωες της πατρίδας μου
Τον Μπαρμπαρόσσα, κι εσένα αγαθέ μου Κρίστοφ, κι εσένα
Κονράντιν! Όπως εσύ έπεσες, έτσι πέφτουν οι δυνατοί, θάλλει
Στο βράχο ο κισσός, τα βακχικά φυλλώματα καλύπτουνε το κάστρο,
Όμως τα παρελθόντα είναι, όπως και τα μέλλοντα, ιερά για τους τραγουδιστές,
Και του φθινοπώρου τις σκιές εξιλεώνουμε με τις θυσίες μας.
...4...5...6

Μετάφραση: Στέλλα Γ. Νικολούδη

από το βιβλίο Friedrich Hölderlin, Ελεγείες, Ύμνοι και
άλλα Ποιήματα
Εκδόσεις: Άγρα, 1996
*
Φωτ: Paradise on Earth - Encyclopedia of countries and cities
Η έκτη μεγαλύτερη πόλη της Γερμανίας, πρωτεύουσα
του ομόσπονδου κρατιδίου της Βάδης-Βυρτεμβέργης,
που βρίσκεται στα νότια της χώρας.

19. Petr Bezruc: Σιλεσία

Στα δάση της Σιλεσίας

Είσαστε σαν και μένα, δάση της Σιλεσίας, δάση μου!
Η θλίψη στον κορμό σας, στις φυλλωσιές σας κρέμεται.
Κοιτάζετε θλιμένα, κοιτάζετε αυστηρά,
όπως οι στοχασμοί και τα τραγούδια μου.
Μέσα στη νύχτα και στην καταχνιά σάς πέφτουν οι βελόνες,
του σκλαβωμένου έθνους δάκρια.

Πέφτετε κάτω απ' το τσεκούρι, με διαταγή απ' τη Βιέννη.
Χάνεστε αργά, πεθαίνετε ήρεμα.
Σωπαίνετε, πεθαίνετε, θάλασσα από ελάτια,
ατέλειωτα, ατέλειωτα, ω εσείς καϋμέ της Σιλεσίας!

Μετάφραση: Κάρολος Τσίζεκ, Γιώργος Ιωάννου
[Διαγώνιος, 1959, 2 Σ]

από την Ανθολογία της Ευρωπαϊκής και Αμερικανικής Ποιήσεως
του Κλέωνος Β. Παράσχου
Εκδόσεις: Παρουσία, 1999
*
Φωτ: SightWay

18. Nâzim Hikmet: Μόσχα

H Κόκκινη Πλατεία την Πρωτομαγιά

Η Κόκκινη Πλατεία περνάει όλες τις πλατείες την Πρωτομαγιά,
με σημαίες, δίχως σημαίες,
με τραγούδια, χωρίς τραγούδια
περνάει όλες τις πλατείες.
Η Κόκκινη Πλατεία περνάει απ' όλες τις ελπίδες την Πρωτομαγιά.
Η Κόκκινη Πλατεία μπαίνει σ' όλες τις φυλακές την Πρωτομαγιά,
σ' όλες τις φυλακές όπου είναι κλεισμένη η ελευθερία.
Η Κόκκινη Πλατεία περνάει απ' όλα τα κλίματα την Πρωτομαγιά,
κάτω από το χιόνι, τη βροχή, τον ήλιο.
Όλος ο κόσμος γίνεται την Πρωτομαγιά Κόκκινη Πλατεία
Πλατεία όπου μίλησε ο Λένιν
(1963)

από την Ανθολογία Τουρκικής Προοδευτικής Ποίησης
του Έρμου Αργαίου
Εκδόσεις: αλφειος, 1981
*
Φωτ: voyage.gentside.com
Mόσχα, η Κόκκινη Πλατεία