λογοτεχνικά ταξίδια στον κόσμο

Κυριακή 28 Μαρτίου 2010

59. Μαργαρίτα Καραπάνου: Βρετάνη


Η ζωή είναι αγρίως απίθανη

Είμαι ευτυχισμένη. Αγαπώ όλο και πιο πολύ αυτή τη μυστηριώδη κι υπέροχη Bretagne, αυτή τη μαύρη κι ελκυστική θάλασσα, αυτό το πράσινο και εύφορο τοπίο. Εδώ κατάλαβα πόσο αγαπώ τη ζωή, πόσο τη θέλω. Όταν κατεβαίνω στην παραλία κι ο αέρας μου χτυπάει το πρόσωπο, όταν σκέφτομαι τον Δημήτρη, που είναι τόσο μακριά μου αλλά την ίδια στιγμή τον αισθάνομαι τόσο κοντά, νιώθω ευτυχισμένη που έχω πόδια και περπατάω, μάτια και βλέπω, χέρια και αγγίζω. Υπάρχουν στιγμές που πιστεύω πολύ στον Θεό.

Ο Νicolas είναι ευγενικός. Και κυρίως είναι πολύ έξυπνος. Είναι η τελευταία μου μέρα στην Βretagne και αισθάνομαι πολύ λυπημένη. Μερικές φορές αισθάνομαι πολύ έξυπνη.

Σήμερα έχει καλό καιρό. Ένας κρύος ήλιος κρύβεται κάθε πέντε λεπτά πίσω απ' τα μαύρα σύννεφα της Βretagne κι έπειτα ξαφνικά ξαναβγαίνει, ακόμη ομορφότερος, ακόμη πιο λαμπρός. Είμαι ξαπλωμένη σ' ένα ντιβάνι πλάι στο παράθυρο κι ο ήλιος κάθε τόσο με λούζει. Ο Νicolas, η Dominique και ο Robby παίζουν μπριτζ κι εγώ βαριέμαι του θανατά. Σήμερα το πρωί έκανα περίπατο στην Grande Plage με τον Pon-Pon. Τον λατρεύω: Περισσότερο κι απ' όλα τ' αγόρια του κόσμου!

Σκέφτομαι την Ύδρα και μου φαίνεται τόσο μακρινή, σαν όνειρο. Τα πόδια μου κρυώνουν. Κρυώνει και η καρδιά μου λίγο.

Από το βιβλίο Η ζωή είναι αγρίως απίθανη
Εκδόσεις: Ωκεανίδα, 2008
*
Φωτ: arnaudfrichphoto.com


Ετικέτες , ,

Παρασκευή 19 Μαρτίου 2010

58. Dieter Leisegang: Μαγδεβούργο



10 Μαΐου 1631

O Τίλλυ μπήκε στο Μάγκντεμπουργκ μέσα —
(Η αιματοχυσία έχει μετρηθεί
περίπου πέσαν: 25.000 νεκροί)
Ο Πάπενχαϊμ διέταξε επί πλέον
η πόλη να καεί — μονάχα λίγα
σπίτια έμειναν ανέπαφα —

Ο Τίλλυ — μέσα σε κρίσεις
μελαγχολίας — είδε στα
συντρίμμια το ίδιο του το τέλος
να έρχεται. Το 1632 του έκοψε μια
οβίδα σουηδική το πόδι

Πέθανε τότε — στην
Ίνγκολστατ. Για ποιον; Για τι;

Σήμερα γράφουν τα βιβλία:
Ο Τίλλυ — σημαίνων στρατηγός του
Φερδινάρδου II — ένας άντρας, που
ζούσε μέσα σε σκηνές, δίχως στολίδια, με
ελάχιστο ενδιαφέρον για ηρεμία, οικογενειακή ζωή
και άλλη ασφάλεια.

- Πυρπολητής του Μάγκντεμπουργκ, που πολιορκούσε
δύο μήνες — και πρέπει να το
αγάπησε πολύ.

Ντίτερ Λάιζεγκανγκ

Μετάφραση: Αντώνης Τριφύλλης

από την ανθολογία σύγχρονη γερμανόφωνη ποίηση
Εκδόσεις: Γαβριηλίδης / Πλέθρον 1983
*
Φωτ: el.wikipedia.org

Ετικέτες , ,

Τετάρτη 10 Μαρτίου 2010

57. Elias Canetti: Μαρίενμπαντ



Η άλλη δίκη

Εκείνο τον Απρίλιο εμφανίζεται σε μια κάρτα για πρώτη φορά η λέξη Μαρίενμπαντ και αρχίζει να επανέρχεται σε τακτά διαστήματα. Σxεδιάζει να πάρει άδεια και θέλει να μείνει για τρεις βδομάδες στο Μαρίενμπαντ, όπου πιστεύει πως θα ηρεμήσει. Τώρα οι κάρτες είναι συxνότερες. Στα μέσα Μαΐου κάνει ένα υπηρεσιακό ταξίδι στο Μαρίενμπαντ και της γράφει αμέσως μετά την άφιξή του ένα αρκετά μεγάλο γράμμα καθώς και μία κάρτα:

Το Μαρίενμπαντ είναι ασύλληπτα ωραίο. Θα έπρεπε ν' ακολουθήσω πολύ πριν το ένστικτό μου, που μου λέει πως οι πιο παχείς άνθρωποι είναι και οι πιο έξυπνοι. Γιατί υπάρχει η δυνατότητα να κάνεις κούρα αδυνατίσματος ακόμα και χωρίς τις ιαματικές πηγές, όμως μόνο εδώ μπορείς να περιπλανηθείς σε δάση σαν αυτά. Η φύση φαίνεται πιο όμορφη, επειδή όλα είναι ήσυχα και άδεια και επειδή είμαι σε θέση να αφομοιώσω καθετί έμψυχο και άψυχο' ο μουντός, χειμωνιάτικος καιρός ελάχιστα μ' έχει επηρεάσει. Σκέφτομαι πως αν ήμουνα Κινέζος και γύριζα τώρα στο σπίτι μου (στο βάθος είμαι ένας Κινέζος που επιστρέφει στο σπίτι του), θα έκανα το παν για να ξανάρθω εδώ. Αx, πόσο θα σου άρεσε!""

Ελίας Κανέτι
Μετάφραση: Αλέξανδρος Ίσαρης

από το βιβλίο Η άλλη δίκη - Τα γράμματα του Κάφκα στη Φελίτσε
Εκδόσεις: Scripta, 2002

*
Φωτ: en.wikimedia.org
Χαρακτηριστικά κτίρια στο κέντρο της λουτρόπολης Μάριενμπαντ (Mariánské Lázně) της Τσεχίας


Ετικέτες , ,

Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

56. Pier Paolo Pasolini: Ρώμη - Στις θέρμες του Καρακάλα



Στις θέρμες του Καρακάλα

Πάει για τις Θέρμες του Καρακάλα
έχει στητό το στήθος του, σαν στις πατρικές
κατηφοριές των Απεννίνων, στα μονοπάτια
που 'φτιαξαν κοπάδια μέσα στους αιώνες, μ' ευλάβεια
τα λείψανα των Μπερμπερίνων - και τώρα λερός,
κάτω απ' το σκονισμένο μάγκικο σκούφο
έχει τα χέρια του στις τσέπες - στα έντεκα βοσκός
ξενιτεμένος, και τώρα δω, χαρούμενος μα χτήνος
μέσα στο ρωμιανόλικό του γέλιο, ζεστός ακόμη.

Πιέρ Πάολο Παζολίνι

Μετάφραση: Στέλιος Κάτσικας

από το βιβλίο ΠΑΖΟΛΙΝΙ, ΟΥΓΓΑΡΕΤΙ, ΚΟΥΑΖΙΜΟΝΤΟ
Εκδόσεις: Αιγόκερως, 2000

*
Φωτ: commons.wikimedia.org

Ετικέτες , , ,