74. Θανάσης Βενέτης: Φθιώτιδα

Νομός Φθιώτιδας

Θα σου δείξω πως μεγάλωσα
με φως κλεμμένο από αστροφεγγιές,
ένα ήμερο ποτάμι που πότιζε όνειρα
τα βουνά που με δίδαξαν τι θα πει
ενατένιση.

Θα σε πάρω δίπλα στα βουρκόνερα
κοντά στις καλαμιές και τα χαλίκια.
Τζιτζίκια θα τρυπάνε τα σεντόνια
της σιωπής, ένας αναστεναγμός θα βόσκει
στο άπειρο.

Από την ανθολογία 53 Φωνές
Εκδόσεις: Πρόσπερος, 1987

*
Φωτ: teras.gr
Ορεινή Φθιώτιδα - στον σιδηροδρομικό σταθμό Μπράλου

73. Christopher Merrill: Άθως

Ταξίδι στον Άθω

Δυστυχώς, η δική μου πνευματική ανεστιότητα απέκτησε από περιεχόμενο στο Βατοπέδι, όταν δεν μπόρεσα να πείσω τον αρχοντάρη να παραβλέψει το γεγονός ότι δεν είχα αναγγείλει προηγουμένως την πρόθεσή μου να διανυκτερεύσω. Το επόμενο μοναστήρι, η μονή Παντοκράτορος, απείχε αρκετά χιλιόμετρα, και όταν ξεκίνησα - χωρίς να υπάρχει καμία εγγύηση ότι θα έβρισκα κατάλυμα εκεί - με έπιασαν κράμπες στα πόδια και ο σβέρκος μου πονούσε. Ένας εργάτης προσφέρθηκε να με πάει με το αυτοκίνητο ως την κορυφή του πρώτου λόφου, αλλά από εκεί έπρεπε να σύρω τα πόδια μου μέσα στη σκόνη μέχρι ένα άλσος με βελανιδιές, μετά μέσα από φτέρες, αγκαθωτούς θάμνους και κουφοξυλιές ως τον γκρεμό πάνω από έναν πύργο-παρατηρητήριο κι ένα κελί. Είχε σχεδόν σουρουπώσει, όταν από κάποιο ακρωτήριο δίπλα στη θάλασσα αντίκρισα επιτέλους τη Μονή Παντοκράτορος. Αυτό ήταν το τελευταίο ιδιόρρυθμο μοναστήρι που επέστρεψε στο κοινοβιακό πρότυπο, και οι μοναχοί προετοιμάζονταν με ενθουσιασμό να γιορτάσουν την Κοίμηση και τη γιορτή της μονής, τη Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Όταν ο αρχοντάρης μου έδωσε ένα δωμάτιο με θέα στη θάλασσα, δόξασα τον Θεό. Σε χρόνο μηδέν έπεσα σε βαθύ ύπνο.

Από πόρτα σε πόρτα, από κόσμο σε κόσμο - αυτή ήταν η οπτική εντύπωση που μου γεννήθηκε παρακολουθώντας τη Λειτουργία από τον τζαμωτό νάρθηκα του καθολικού.

Έξω ο ήλιος ανέτειλε κόκκινος πάνω από τη θάλασσα φωτίζοντας την πλακόστρωτη αυλή που ακολουθούσε την κατωφέρεια του εδάφους πέρα από την εκκλησία, τις πορτοκαλιές σε άσπρες γλάστρες γεμάτες βότανα, έναν προσκυνητή που βάδιζε κάτω από μια καμάρα, μια γάτα κουλουριασμένη πάνω στις σκάλες. Μέσα οι εικόνες ήταν τόσο μαυρισμένες που μπόρεσα να διακρίνω μόνο αυτές του Χριστού Παντοκράτορος και της Παρθένου Γερόντισσας, μιας από τις τρεις εικόνες που προστατεύουν το Άγιον Όρος, που, καθώς λέγεται, διέταξε κάποτε έναν ιερέα να ολοκληρώσει γρήγορα την Ακολουθία ώστε ο ηγούμενος να λάβει τη Θεία Μετάληψη προτού ξεψυχήσει.

«Τα πιο αφρόντιστα πράγματα είναι κατά κάποιο τρόπο όμορφα» γράφει ο ποιητής Τζον Άσμπερι «και η αφροντισιά είναι αυτή που κάνει την πειραματική τέχνη όμορφη, όπως όμορφες είναι οι θρησκείες λόγω της μεγάλης πιθανότητας να έχουν θεμελιωθεί στο τίποτα.»

Κρίστοφερ Μέριλ

Μετάφραση: Νίκος Κούτρας

από το βιβλίο Ταξίδι στον Άθω
Εκδόσεις: Μεταίχμιο, 2004

*
Φωτ: imma.edu.gr
Η μονή Εσφιγμένου