λογοτεχνικά ταξίδια στον κόσμο

Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

142. Μαρία Λαγγουρέλη : Επίδαυρος


Θάνατος στην Επίδαυρο

Σκοτεινιάζει.
Τα σκαλιά της σιγής
ανεβαίνουν στο τιτάνιο μούγκρισμα,
οι γέροντες
ανέγγιχτοι απ' τον ασβέστη των καιρών
με των κλειδιών την αρμαθιά
να ξεκλειδώσουν την κίνηση.
Σκοτεινιάζει.
Ο γρύλος τρίβει το χνούδι του στους ήχους του Άδη
ψέλνοντας απόδειπνο
κι η νύχτα με το κίτρινο δρεπάνι της
ξεσκεπάζει το ματωμένο πελέκι
του φόνου πο έπραξα
ή θα 'θελα.
Πριν από λίγο
βλάσταινα παιδί χαμένο
στα σπλάχνα της βακχείας, κριθάρι χρυσό,
μασώντας δάφνη αρχαία,
έπαιζα κρυφτό με τους μικρούς φαύνους γύρω μου
να γυμνάζουν το παράδοξο με τα μάτια της καρδιάς,
πριν από λίγο στο σχολικό λεωφορείο
κανείς δε μέτρησε απ' τα παιδιά ποιο έλειπε
μετά τις Μυκήνες,
πριν από αιώνες, πριν από λίγο, μα
δεν ξέρω πολλά πράγματα για τη διάρκεια
και σκοτεινιάζει.
Μυρίζει κιόλας καμένο καράβι,
ντύνεται η θάλασσα την πορφύρα,
η αιωνιότητα γλείφει τα λαίμαργα χείλια,
καθώς η μάσκα στο πρόσωπο κολλάει
με φωνάζουν οι Ατρείδες,
οι γονείς μου με ψάχνουν,
οι χωροφύλακες βρίσκουν πόρπες της Ίοκάστης στ' αποκαΐδια,
οι γέροντες ανεβαίνουν στην τελευταία κερκίδα,
με φτάνουν στι αρπάγες της έντασης...
«Θάνατος στην Επίδαυρο»
κρώζει η γνωστή νυχτερίδα.
Σκοτεινιάζει.

από τoν Πόρφυρα, τχ. 36
Αύγουστος 1986

(αναδημοσιεύθηκε στις 53 Φωνές, Ποιητική Ανθολογία 1986 - Εκδ. Πρόσπερος, 1987)
*
Φωτ: flickr.com, από villedargent

Ετικέτες , , ,

Σάββατο 19 Μαΐου 2012

141. Μίλτος Σαχτούρης: Πόρος


H εισβολή της μαύρης πεταλούδας του Πόρου

Κάθε χρόνο
κατά το μήνα Αύγουστο
εισβάλλει στο προαύλιο
του Μοναστηριού του Πόρου
η μαύρη πεταλούδα του Μοναστηριού
πετάει από πέτρα σε πέτρα
τα παιδιά προσπαθούν
να την πιάσουν
αλλά δεν το κατορθώνουν
είναι η Άγια-Πεταλούδα
του Μοναστηριού του Πόρου
πετάει από πέτρα σε πέτρα
μόνο για λίγες μέρες
κι ύστερα χάνεται
για να ξαναεμφανιστεί
πάλι τον άλλο Αύγουστο
η Άγια μαύρη-Πεταλούδα
του Μοναστηριού του Πόρου

από την συλλογή Μίλτος Σαχτούρης, Ανάποδα γυρίσαν τα ρολόγια
Εκδόσεις: Κέδρος, 1998
*
Φωτ: Το μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής στον Πόρο, από Yanna D.

Ετικέτες , , , ,

Πέμπτη 10 Μαΐου 2012

140. Νίκος Λάζαρης: Κηφισιά

Image and video hosting by TinyPic
Κηφισιά
ή
το τέλος του έπους ήταν βροχερό

Οι εικόνες του υγρού προαστίου που αγαπήσαμε
θα σβήσουν η μια την άλλη αναιρώντας,
τα χρώματα θα πέσουν με ορμή στο νερό,
οι δρόμοι που βαδίζουμε
στο ίδιο πάλι αρχικό σημείο θα ενωθούν.

Και δεν θα 'ναι μάτι ανθρώπου,
θα 'ναι ζώο αυτό που θα μας κοιτάζει
στο σκοτάδι.

Τα σώματα που μας άγγιξαν θα μείνουν
για λίγο μετέωρα πριν το κενό τα καταπιεί,
οι χειρονομίες μάταια θ' ανακληθούν,
η βροχή θα πέφτει χωρίς να χτυπά
τα πλήκτρα της ψυχής μας.

Και δεν θα 'ναι κερί, θα 'ναι η σελήνη
των ποιητών που θα λιώσει
στα δάχτυλα μας.

Ο λόφος που φαίνεται από το παράθυρο
αθώος θα γείρει, τρομαγμένος
του ποταμού το στόμα θα ξεραθεί,
κάπου μακριά ένα γέλιο παιδικό
σα νόμισμα θα κυλήσει στον υπόνομο.

Και δεν θα 'ναι χάδι αυγής φευγάτης
θα 'ναι χέρι ξυλιασμένο
ο άνεμος που θα μας χτίζει στα κράσπεδα.

από την συλλογή Νίκος Λάζαρης: Τα δέντρα τρέχουν βιαστικά
Εκδόσεις: Ηριδανός, 1985

(αναδημοσιεύθηκε στις 53 Φωνές - Εκδ. Πρόσπερος, 1987)

*
Φωτ: Το ρέμα της Χελιδονούς - flickr.com, από seg_fault

Ετικέτες , , ,

Τετάρτη 2 Μαΐου 2012

139. Σωτήρης Σκίπης: Αθήνα


Ω Αθήνα γλυκειά!..

Ω Αθήνα γλυκειά! Το χειμώνα σου
ονειρεύουμαι πάλι, όταν πιάνη
η βροχή ξαφνικά, κι απ' τους δρόμους σου
οι διαβάτες σκορπίζουν με βία.

Σε μαρκίζα αποκάτω κατάκλειστου
μαγαζιού θεναβρώ καταφύγιο,
κι ώρες μόνος θα μείνω,
το βρόχινο το θλιμμένο ν' ακούσω τραγούδι.

Α βροχή ! Ποιών φωνών πολυαγάπητων
την ηχώ τη σβησμένη μού φέρνεις;
Ποια ευτυχία μακρυνή, που δε βάσταξε;
Ποιόν καημό, που ποτέ δεν πεθαίνει;

...Μια φορά απ' το παράθυρο σ' άκουγα
του σπιτιού μου, ω βροχή της Αθήνας,
που του σφάλησε ο Χάρος τη θύρα του
και το εσκέβρωσε η Μοίρα για πάντα...

από την Ανθολογία της Νεοελληνικής Γραμματείας - τρίτος τόμος
του Ρένου Ηρακλή Αποστολίδη
Εκδόσεις: Τα Νέα Ελληνικά, 1970-1972
*
Φωτ: photo.net, από Irina Pruidze

Ετικέτες , , ,