λογοτεχνικά ταξίδια στον κόσμο

Κυριακή 24 Ιουνίου 2012

145. Κωστής Παλαμάς: Η λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου


Η λίμνη του Μεσολογγίου
(απόσπασμα)

'Σα' σε βλέπω πάντα να 'σαι
Δίχως κύμ' αγριωπό,
Να γελάς και να κοιμάσαι,
Λίμνη, σ' αγαπώ.

Με το γλήγορο πρυάρι,
Νύχτα, δειλινό, πρωί,
Μέσ' 'ς τη γαλανή σου χάρι
Νοιώθω μόνο τη ζωή.

Μέσ' 'ς το ζωντανό σου αγέρι
Πώχει αρμύρας ευωδιά
Νοιώθω μόνο 'σαν ξεφτέρι
Μέσ' 'ς τα στήθια την καρδιά.

Πριν βραδυάσ' είμ' εδώ πέρα,
Είμαι, ο ήλιος πριν να βγη,
«Έχε 'γειά» να 'πω 'ς τη 'μέρα,
«Καλώς ήρθες» 'ς την αυγή.

Τι χαρά, τι καλωσύνη,
Όταν η αυγή χυθή,
Όταν η ήμερα σβύνη,
Όταν η νυχτιά απλωθή'

Όταν το βαρύ σταλίκι
Μέσ' 'ς τα χέρια μου κρατώ,
Κι' απ' τα ρήχη κι' απ' τα φύκη
Περνώ σπρώχνοντας μ' αυτό,

Κ' έναν ήχο εκείνο βγάνη,
Ένα γέλοιο απ' τα νερά,
Που φλογέρα δεν το φτάνει
Και πουλί δεν το περά.

Μοναχά για σένα έχω
Προκοπή θαλασσινή,
Ούτε θέλω αλλού να τρέχω
Με βαρκούλα, με πανί.

Η ψυχή μου αναγαλλιάζει
Ντροπαλή 'ς τα ντροπαλά,
Όσω φεύγει και τρομάζει
Τα πελάγη τα τρελλά.

Δίνει λύπες και φαρμάκια,
Κ' είν' η θάλασσα κακιά,
Συ ποτέ δεν έχεις κάκια
Κ' είσαι πάντοτε γλυκειά.

Σα' σε βλέπω πάντα να 'σαι
Δίχως κύμ' αγριωπό,
Να γελάς και να κοιμάσαι,
Λίμνη, σ' αγαπώ!

Σ' αγαπώ γιατί αφίνει
Η θωριά σου μέσ' 'ς το νου
Του δικαίου τη γαλήνη
Και τη λάμψι τ' ουρανού.

Γιατί βλέπω τους 'δικούς μου
Μέσα εις σε κυματισμούς,
Και τους πλέον τρυφερούς μου
Ψιθυρίζεις στοχασμούς.

από: Κωστή Παλαμά Άπαντα, Τόμος 1
Εκδόσεις: Μπίρης, 1972
(με την επιμέλεια του "Ιδρύματος Κωστή Παλαμά")
*
Φωτ: flickr.com, από www.grfun.gr
Δύση στη Λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου

Ετικέτες , , , ,

Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012

144. Γιάννης Πανίτσας: Ζάκυνθος


Ζάκυνθος

Πάνω στου Ιόνιου το κύμα κοιμάται η Ζάκυνθος
με τονς ανθούς της λεμονιάς στεφανωμένη
και τα χρυσά κίτρα
όλα σου τα όνειρα σελήνη τα ονειρεύτηκε
και από ηδονή σκιρτάει το κορμί της
στου νοτιά το χάδι
ω! Ζάκυνθος φλόγα του υάκινθου
τα μύρα από τα χώματά σου την καρδιά μου μεθάνε
και από τα μάγια σου η γητειά τα φρένα μου τρικυμίζει
ω! το χορό να πιάσω με τις νεράιδες στις λαγκαδιές σου
και το τραγούδι των αϊδονιών σου να ξεχυθή ατό αίμα μου
Ζάκυνθος
με του ήλιου σου τη δύση την ψυχή μου έχασα
και των νυχτιών σου η σαγήνη τη μνήμη μου έχει κρατήσει

από την συλλογή Πύραυλοι
Αθήνα 1966

*
Φωτ: flickr.com, από Frosted Peppercorn

Ετικέτες , , ,

Τετάρτη 6 Ιουνίου 2012

143. Σοφία Νικολαΐδου: Μυστράς


Μυστράς

Ιούλιο μήνα μέρα μεσημέρι
βαδίζαμε στο κάστρο
περιηγητές από επάγγελμα
μ' επιμονή κι υπομονή θαυμάζοντας
τις πέτρες.
Και ξαφνικά
πλάι σε εικόνες και παλιά νομίσματα
στην κεντρική προθήκη
τα ίχνη της αρχόντισσας γυαλί ζωσμένα
παιχνίδι σάρκας που πεισμάτωσε και του καιρού:
Βαριές πλεξούδες, του σώματος το τσίτι
αραιά και πού σωσμένο. Λίγο ρούχο να το σκεπάζει
μην εκτίθεται. Άι

Θάμπωσαν αχόρταγα τα μάτια,
φύγαμ' αλαφιασμένοι. Καημένο σώμα,
που ποζάρεις έτσι φρικτά από το χρόνο σπαραγμένο.

από τo Εντευκτήριο, τχ. 31
Καλοκαίρι 1995

*
Φωτ: flickr.com, από Yaxbalam

Ετικέτες , ,