165. Κωνσταντίνος Π. Καβάφης: Ιερουσαλήμ

Προ της Iερουσαλήμ

[α']
Έφθασαν τώρα προ της Ιερουσαλήμ.
Πάθη, πλεονεξία, και φιλοδοξία,
και η ιπποτική υπερηφάνεια
εκ των ψυχών αυτών απεδιώχθησαν.

Έφθασαν τώρα προ της Ιερουσαλήμ.
Εν τη εκστάσει των και εν τη κατανύξει
εξέχασαν τας έριδας με τους Γραικούς,
εξέχασαν το μίσος των διά τους Τούρκους.

Έφθασαν τώρα προ της Ιερουσαλήμ.
Κ' οι Σταυροφόροι οι ακαταμάχητοι,
οι άλλοτε απτόητοι και τολμηροί,
είναι δειλοί και νευρικοί, δεν ημπορούν
να προχωρήσουν, τρέμουν ως μικρά παιδία
και ως μικρά παιδία κλαίουν, κλαίουν όλοι,
τα τείχη βλέποντες της Ιερουσαλήμ.

[β']
Έφθασαν τώρα εμπρός στην Ιερουσαλήμ.
Πάθη, πλεονεξία, και φιλοδοξία,
ως κ' η υπερηφάνεια η ιπποτική των,
ευθύς απ’ τες ψυχές των απεβλήθησαν.

Έφθασαν τώρα εμπρός στην Ιερουσαλήμ.
Στην έκστασι και στην κατάνυξί των
εξέχασαν τες έριδες με τους Γραικούς,
εξέχασαν το μίσος για τους Τούρκους.

Έφθασαν τώρα εμπρός στην Ιερουσαλήμ.
Κ' οι Σταυροφόροι οι τολμηροί κ' ακαταμάχητοι
οι ορμητικοί σε κάθε των πορεία κ' έφοδο,
είναι δειλοί και νευρικοί και δεν μπορούν
να προχωρήσουν· τρέμουν σαν μικρά παιδιά,
και σαν μικρά παιδιά κλαιν, κλαίνε όλοι,
τα τείχη βλέποντας της Ιερουσαλήμ.

Από το βιβλίο Κ.Π. Καβάφης, Κρυμμένα Ποιήματα 1877-1923
Εκδόσεις: Ίκαρος, 1993
*
Φωτ: ds-lands.com

164. Ι.Μ. Χατζηφώτης: Αλεξάνδρεια

Αλεξάνδρεια 1993 μ.χ. - "ΤΡΙΑΝΟΝ"

Δεν ήταν το άρωμα του ιταλικού καφέ
η παλιά αρχοντικιά
μπουαζερί
που με τραβούσε εκεί
δίπλα στο Σταθμό του Ραμλιού,
θυμάσαι τον καιρό
που παιδιά πηγαινοερχόμασταν
από την Τοσιτσαία
τη "μητέρα σχολή"
στο Φροντιστήριο των Αγγλικών
του Ευάγγελου Πεγκλή,
επιθεωρητή της πρεσβυγενούς Κοινότητας
από το Καστελλόριζο•
τώρα ζευγαράκια Αιγυπτίων
και στη γωνιά
δυο ιδιόρρυθμων Εγγλέζων
που χαριεντίζονταν
προκαλώντας τα γελάκια
των ιθαγενών σερβιτόρων
διόλου δεν εμπόδιζαν τη σκέψη
να τρέχει πίσω,
όταν τα ελληνικά ζαχαροπλαστεία
"Τριανόν"
γέμιζαν με τους καλύτερους
νοικοκυραίους της ομογένειας.

Νέα Υόρκη - Μάρτης '99

Από την Ανθολογία Νεοελλήνων Αιγυπτιωτών ποιητών
Έκδοση του Πολιτισμικού Οργανισμού του Δήμου Αθηναίων, 1999
*
Φωτ: 4photos.net

163. Αμαντού Κουρουμά: Λιβερία

Ο Αλλάχ δεν είναι υποχρεωμένος

Σε όλους τους φυλετικούς πολέμους, και στη Λιβερία, οι στρατιώτες δεν πληρώνονται. Σφαγιάζουν τους κατοίκους και κρατούν ό,τι μπορεί να κρατηθεί. Τα παιδιά-στρατιώτες και οι στρατιώτες, για να τραφούν και να ικανοποιήσουν τις βασικές τους ανάγκες, πουλούν σε τιμή ευκαιρίας ό,τι άρπαξαν και ό,τι μπόρεσαν να κρατήσουν.

Να γιατί μπορεί κανείς να βρει τα πάντα σε τιμή ευκαιρίας στη Λιβερία. Χρυσάφι σε τιμή ευκαιρίας, διαμάντια σε τιμή ευκαιρίας, τηλεοράσεις σε τιμή ευκαιρίας, 4x4 τζιπάκι σε τιμή ευκαιρίας, πιστόλια και καλάσνικοφ ή καλάσνι σε τιμή ευκαιρίας. Όλα, τα πάντα, σε τιμή ευκαιρίας.

Και όταν όλα πουλιούνται σε μια χώρα σε τιμή ευκαιρίας, οι έμποροι συρρέουν σ' αυτήν τη χώρα. (Συρρέω σημαίνει φτάνω κάπου μαζικά, σύμφωνα με το Λαρούς μου.) Οι έμποροι και οι εμπόρισσες που θέλουν να πλουτίσουν τσάκα τσάκα καταφτάνουν όλοι στη Λιβερία για να αγοράσουν ή να ανταλλάξουν εμπορεύματα. Πηγαίνουν με τις χούφτες τους γεμάτες ρύζι, ένα μικρό κομμάτι σαπούνι, ένα μπετόνι πετρέλαιο, λίγα δολάρια ή αφρικάνικα φράγκα. Πρόκειται για πράγματα των οποίων η έλλειψη είναι πιότερο κι από απελπιστική εκεί κάτω. Αγοράζουν ή ανταλλάσσουν εμπορεύματα σε τιμή ευκαιρίας και αυτά καταλήγουν εδώ, στη Γουινέα και στην Ακτή του Ελεφαντοστού, όπου τα μεταπωλούν σε τιμές τσουχτερές. Αυτό άλλωστε εννοούμε όταν μιλάμε για χρυσές δουλειές.

Ahmadou Kourouma

μετάφραση: Μαριλένα Κοραντζάνη

από το βιβλίο του Αμαντού Κουρουμά ο Αλλάχ δεν είναι υποχρεωμένος
Εκδόσεις: Μεταίχμιο,2000
*
Φωτ: www.city-data.com
η πρωτεύουσα της Λιβερίας, Μονρόβια