167. Ν. Μαυρομάτης: Κάρπαθος

Στην Κάρπαθο

Αγαπημένο μου νησί μην κλαις και θάρτει μέρα
στα δεντροφυτεμένα σου βουνά να κελαηδήσει
εκείνον τον χαρμόσυνον της λευτεριάς αέρα
κάθε παιδί σου εξόριστο που σε έχει επιθυμήσει.
Και ζει στη μαύρη ξενητειά μα πάντοτε προσμένει
να έλθει η μέρα η χρυσή να σ' αποκαμαρώσει
στην αγκαλιά της μάνας σου οπού 'σαι χιονισμένη
τη μητρική της τη στοργή με πόθο να σου δώσει.

Από την Ανθολογία Νεοελλήνων Αιγυπτιωτών ποιητών
Έκδοση του Πολιτισμικού Οργανισμού του Δήμου Αθηναίων, 1999
*
Φωτ: www.lgtravel.gr