λογοτεχνικά ταξίδια στον κόσμο

Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013

175. Άγγελος Σικελιανός: Κεραμεικός


Κεραμεικός
(απόσπασμα)

Ιερέ, Ιερέ Κεραμεικέ'
βαθιά σου βογκεί μια πηγή,
στο γαληνό σου σήκωμα
με αφρούς βαθιά διαβαίνει,
πλένει τ' αντρίκεια κόκαλα
του καβαλάρη του αττικού,
και στων ηρώων τα σκέλεθρα
χώμα ποτέ δε μένει.

Ιερέ, ιερέ Κεραμεικέ'
στης Ηγησώς ακούμπησα
τα γόνατα το μέτωπο,
και φάνη μου που ανάλαφρα
και τρίσβαθα ανασαίνει,
ωσάν τη μυστική ομορφιά
που χύνουνε, ανασαίνοντας
μες στης χλωμάδας τους το φως,
σαν άστρο, οι πεθαμένοι.

Έδειχνε κρύα και διάφανη
πως θα χωρίσει η μέρα
που έσκυψα εγώ και σήκωσα,
πεσμένο στη γαλήνη σου,
τον αττικόν αέρα.
... ... ...
(Αλαφροΐσκιωτος, ΙΙΙ)

από το βιβλίο Άγγελου Σικελιανού: Λυρικός Βίος - Tόμος Α
Εκδόσεις: Ίκαρος, 1975
*
Φωτ: flickr.com, από poly_mnia

Ετικέτες , , ,

Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

174. Ζαχαρίας Παπαντωνίου: Αθήνα


Το τραγούδι της Αθήνας

Στον ύπνο μου απόψε πώς ξάφνου ζωντάνεψες!
Για σένα στα ξένα χτυπούνε ο παλμοί μου,
Αθήνα, ύπαρξή μου,
Εσύ που μ' ανάστησες και που με πλάνεψες!...

Στο φως σου θαρρώ πως ανοίγω τα μάτια μου.
Δροσούλες φυσούνε σε πεύκα αναμμένα
και μ' όλο που τρέμω να ιδώ περασμένα
στους δρόμους σου ψάχνω να βρω τα κομμάτια μου!

Βροντούνε στα τζάμια σου τα πρωτοβρόχια,
τα λίγα στεγνά σου ρυάκια φουσκώσανε...
Τα χέρια σκολειό που πηγαίνω παγώσανε,
φωτιά και βιβλία μού τ' αρνήθηκε η φτώχεια.

Εσύ με τα χάδια σου και με την κάκια σου
με πήρες της νιότης γλυκειά ξεγελάστρα.
Γυρεύοντας ρίμες ονείρατα κι άστρα
ξενύχτης εγύρισα μεσ' στα σοκάκια σου.

Γενήκαν δικά μου οι χαρές σου κ' οι κόποι σου,
οι δόξες σου, οι πλάνες σου! Νύχτα και μέρα
χυμένη η ζωή μου θε να 'ναι στη σκόνη σου
που παίζει ξανθή και τρελλή στον αέρα.

Οι πρώτες οι φτώχειες σου που 'ναι κ' οι χάρες σου;
Σε κάποιες λιγνές πιπεριές από κάτω
σπιθίζει το αντρίκιο σου το ρετσινάτο
και μες στο σκοτάδι βογγούνε οι κιθάρες σου.

Από το αγεράκι σου απόψε χαϊδεύομαι.
Τι τρέλλα! Στον ίσκιο μιας λεύκας που τρέμει
διαβάζοντας στίχους στρωτούς του Πολέμη
κατάκλειστη κόρη τολμώ κι ονειρεύομαι.

Μα όσο ο καιρός ο προδότης κι αν σ' άλλαξε
δεν χάνονται οι δρόμοι που μ' έχουν πληγώσει.
Η ανία κ' η τύχη εδώ μ' έχουν δαγκώσει,
εδώ της καρδιάς μου το αίμα αργοστάλαξε.

Αθήνα! τον πόθο μου κράτα και τ' άχτι μου!
Σε δύσες ρουμπίνια, γαλάζια χαράματα
βουνά φλογισμένα, ερείπια οράματα
οι αύρες σου ας ρίξουνε σκόρπια τη στάχτη μου.

από την Βασική Βιβλιοθήκη, τόμος 29ος
Εκδόσεις: Αετός, 1954
*
Φωτ: www.fdak.gr - Yδάτινη Λεωφόρος

Ετικέτες , , ,

Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου 2013

173. Σοφία Μαυροειδή - Παπαδάκη: Φάληρο


Στο Φάληρο

Η πλήξη ψες μάς είχε ξαναφέρει
στο Φάληρο, σε κάποιαν αμμουδιά,
ερωτικό μας άλλοτε λημέρι.
Πιο πέρα, μες στην έρημη βραδυά,

πιασμένα τρυφερά, χέρι με χέρι,
δυο ερωτεμένα εκάθονταν παιδιά.
Μα εμάς του κάκου ζήταγε η καρδιά
παληές χαρές στη θύμηση να φέρη.

Κι' ως άρχισε η ψυχρούλα να πληθαίνη
«τί θέμε», μου 'πες, «δω, τέτοιον καιρό»,
κι' εφύγαμε κι' οι δυο μετανοιωμένοι.

Έκανε, αλήθεια, κρύο τσουχτερό
στ' ακροθαλάσσι, τη βραδυάν εκείνη
Μα το ζευγάρι τ' άλλο είχε απομείνει..

- από την παγκόσμιο ανθολογία ποιήσεως, τόμος Β'
(Ρίτας Μπούμη και Νίκου Παππά)
Eκδόσεις: Γεωργίου Παπαδημητρίου, 1953
- και από την Ανθολογία Συγχρόνου Ελληνικής Ποιήσεως 1930-1960
(Άρη Δικταίου και Φαίδρου Μπαρλά)
Eκδόσεις: Φέξη, 1961

*
Φωτ: kitespots.gr

Ετικέτες , ,