176: Γεώργιος Σουρής: Πλάκα

Πλάκα

Ω! χαίρετε Πλακιώται,
πανάρχαιοι ιππόται
και Έλληνες σωστοί'
ω! χαίρετε σεις μόνοι
Κυδαθηναίων γόνοι
και ευγενών βλαστοί.

Η Πλάκα πάλαι ήτον
εστία των χαρίτων
και των ευπατριδών
στην Πλάκα μόνον είναι
αι αληθείς Αθήναι
των Πεισιστρατιδών.

Εδώ η άνθηρότης,
εδώ η κλασσικότης
των χρόνων των κλεινών
εδώ ο νους υψούται,
κ' επάνω της ορθούται
ο γίγας Παρθενών.

Σε κάποιο μονοπάτι
θαρρώ πως του Σωκράτη
υπήρχεν η Σχολή...
Εδώ, βεβαίως, πάλαι
Σχολαί θα ήσαν κι άλλαι,
και λόγιοι πολλοί.

Μα τώρα ποιος το ξέρει,
αν των σοφών τα μέρη
δεν είναι καπηλειά
κ' οι βλάμηδες με γέλια
αδειάζουνε βαρέλια
και παίζουνε βιολιά;

Πνοαί χρυσών αιώνων
φυσούν και Παρθενώνων
εις όλες τις μεριές•
αλλά μαζί μ' εκείνες
μυρίζουν και ρετσίνες
κρασιά, μουσταλευριές.

Κι αν Πήγασο ζητήσει
κανείς για να πηδήσει
στης Μούσης το βουνό,
σε σας και μόνο ξεύρει
πως Πήγασο θα εύρει
θρεμμένο και φτηνό.

Αν φράκα δεν φορείτε,
αν τίτλους δεν κρατείτε
λαμπράς καταγωγής,
κι αν για τιμή σάς φθάνει
πιστοί του Μακρυγιάννη
να μένετ' εκλογείς.

Σεις είσθε Φαναριωται...
κι άλλος κανείς, Πλακιώται,
δεν έχει τέτοια χάρη,
αφού δικό σας μένει
κι αυτό του Διογένη
το ξακουστό Φανάρι.

από την Βασική Βιβλιοθήκη, τόμος 23ος
Εκδόσεις: Αετός, 1954
*
Φωτ:adorabilia.wordpress.com