λογοτεχνικά ταξίδια στον κόσμο

Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2013

178: Θανάσης Πετσάλης - Διομήδης: Κηφισιά


1909

Τον καιρό εκείνο η Κηφισιά ήταν ένα μικρό, ένα μικροσκοπικό χωριό. Από τον Πλάτανο ως τ' Αλώνια οι ντόπιοι. Από τον Πλάτανο ως το Κεφαλάρι και το Στροφύλι καμιά σαρανταριά, πενήντα το πολύ βίλες — «επαύλεις» στα επισημότερα — όπου ανέβαιναν τον Ιούλιο κάμποσοι Αθηναίοι, λίγο - πολύ πλούσιοι, να ξεκαλοκαιριάσουν, να «παραθερίσουν».

Ο Πλάτανος ήταν και τότε η καρδιά της Κηφισιάς. Από τη μια μεριά κατηφόριζε το Άλσος, όπου έφτανε κάθε μια ώρα το τραίνο από την Αθήνα, φριχτά λαχανιασμένο πάντα. Από την άλλη ορθωνόταν, ανάμεσα σε πεύκα και σε λευκές, το Ξενοδοχείο «του Μελά», το μεγάλο «αριστοκρατικό» ξενοδοχείο. Όλ' αυτά τυλιγμένα στο πράσινο του πεύκου και στο ασημί της λεύκας και μέσ' στη νοτισμένη απόπνοια των φρεσκοποτισμένων κήπων. Μια γαλήνια, ευτυχισμένη γωνιά της γης.
Σ' ένα από τα περιβόλια αυτά, κάποια νύχτα του Αυγούστου, νύχτα φεγγαρόλουστη, κάθονταν και κουβέντιαζαν δυο κυρίες και τρεις κύριοι. Ο καφές μετά το δείπνο, μετά το καλό φαΐ. Ένα νεράκι τρέχει κάπου κοντά κελαρύζοντας. Πότε - πότε περνά στο δρόμο έξω ένα αμαξάκι (όλ' αυτά στο υποκοριστικό), ένα μόνιππο, ταπ - ταπ τα πέταλα — στο χώμα, βέβαια. Και ο γκιώνης πίσω από το σπίτι, στη σκοτεινότερη γωνιά του κήπου, η διπλή φωνή του, ου - ου, ωσάν απάντηση η μια στην άλλη.

από το βιβλίο Δεκατρία χρόνια - Από το 1909 στο 1922
Εκδόσεις: Βιβλιοπωλείον της Εστίας, χ.χ.
*
Φωτ: almolibrophotography.blogspot.gr

Ετικέτες , , ,