196. Τάσος Γαλάτης: Ζούρτσα

Ζούρτσα

Προσπερνώντας τον τσιμεντένιο σκελετό
που τα πλατύχωρα μπαλκόνια του
θα ζήλευε οποιαδήποτε πολυκατοικία της Μεσογείων
φτάνω επί τέλους στην Τρανή τη Βρύση
πού δεν είναι βρύση πια.

Ωστόσο στέκει ακόμη όρθια η εκκλησία της Υπαπαντής•
σπρώχνω την πόρτα
και ξαφνικά ένα βίαιο απελπισμένο φτεροκόπημα
κάποιος φυλακισμένος μπούφος κύριος οίδε πώς
σπαθίζει το κενό σκουντουφλώντας στα ψηλά παράθυρα.

Δεν αντέχει το φως το φοβισμένο νυχτοπούλι
γυρεύει το αγαπημένο του σκοτάδι
θέλει να τρέξει κάπου να κρυφτεί
μα δεν διακρίνει τη διάπλατη πόρτα
ούτε μπορώ αλλιώς να το συντρέξω.

Φτωχός σ' επινοήσεις εγκαταλείπω την προσπάθεια
και ξαναζυγώνω στη φρυγμένη τρανή Βρύση
καταλαβαίνω πια, εγώ είμαι ο μπούφος
το φοβισμένο νυχτοπούλι θα ξαναβρεί κάποια στιγμή
το αγαπημένο του σκοτάδι
θα συμφιλιωθεί πάλι μαζί του
μα εγώ ποτέ
όσο κι αν το παλιό ρολόι του Άγιου Νικόλα
χτυπάει μια και δυο μεσάνυχτα.

από το βιβλίο του Τάσου Γαλάτη Ανιπτόποδες και σφενδονήτες
Εκδόσεις: Γαβριηλίδης, 2005
*
Φωτ: Ζούρτσα Ηλείας (Νέα Φιγαλεία), από zourtsa-blog