λογοτεχνικά ταξίδια στον κόσμο

Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2014

204. Τέλλος Άγρας: Αθήνα - Οδός Σκουφά


Οδός Σκουφά

Τριαντάφυλλα τα σύννεφα,
στο μάκρος στην οδός—Σκουφά,
και μενεξέδες το βουνό,
ψηλά, το μεσημεριανό.

Δουλειά δεν έχω, κι' όλο αργώ,
κ' η ώρα με σέρνει νοσταλγό,
από σούδες και χαντάκια,
σε μιαν άκρια στα Πευκάκια.

Τριγύρω μου, περνούν γοργές
και σμείγουν στις κατηφοριές
Αμαδρυάδες απ' τα σκοίνα
κι ομορφιές της οδός—Σίνα.

— Άργησες και χεροκροτεί,
η τάξη τον καθηγητή,
Αμαδρυάδα με κυλόττα
και με του καπνού τα χνώτα!

Αχ, κρίμα, τέτοιο φως παιδιά,
μες στης Αθήνας την καρδιά!
Τέτοια μέρα όσο σπιθίζει,
όλη η δόξα δεν αξίζει

όσο έν' αγκάθι αχτιδωτό
στη ρίζα στο Λυκαβηττό,
όσο η διπλή η περπατησιά
μες στα χαλίκια τα χρυσά...

από την Βασική Βιβλιοθήκη, τόμος 29ος
(εξ αναδημοσιεύσεως από την Νέα Εστία, τ.361, 1943)
Εκδόσεις: Αετός, 1954
- και από την παγκόσμιο ανθολογία ποιήσεως, τόμος Β'
Εκδόσεις: Γεωργίου Παπαδημητρίου, 1953
*
φωτ: Λαϊκή αγορά στην Οδό Σκουφά (δεκαετία του '30), από
το blog Λόλα, να ένα άλλο

Ετικέτες , , ,

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014

203. Δημήτρης Πετσετίδης: Αθήνα - Εξάρχεια


Το καφενείο

Γύρω στα 1960, τα Εξάρχεια ήταν μια ήσυχη γειτονιά. Λίγες οι πολυκατοικίες, περισσότερα τα παλιά διώροφα με τις ξύλινες πόρτες και τα μαρμάρινα μπαλκόνια. Σε κάθε σπίτι σχεδόν, υπήρχε ένα μικρό ή μεγαλύτερο κομμάτι γης με λίγη πρασινάδα, έβλεπες καμιά πορτοκαλιά, κάποιο φοινικόδεντρο, και παντού στις αυλές, στις σκάλες, στα μπαλκόνια, άφθονα λουλούδια. Ανέβαινες στο λόφο του Στρέφη και χόρταινε το μάτι σου κεραμίδι. Όταν εκείνον τον καιρό πέρασε για πρώτη φορά το αστικό λεωφορείο του «Γκύζη» από την Ζωοδόχου Πηγής, έφερε την ίδια αναστάτωση που βλέπουμε στα γουέστερν να φέρνουν τα τραίνα στις πόλεις των αποίκων της άγριας Δύσης. Οι κάτοικοι που είμαστε συνηθισμένοι να περπατάμε στο κατάστρωμα του δρόμου αναστατωθήκαμε από την αλλαγή. Τα καφενεία και τα εστιατόρια που συνήθιζαν να βγάζουν τις καρέκλες τους στα εξόχως στενά πεζοδρόμια εξαναγκάστηκαν να περιοριστούν στους μικρούς εσωτερικούς τους χώρους.

Οι κατοικίες που τα θερινά βράδια ησύχαζαν —πολλοί κοιμόνταν στα μπαλκόνια και τις ταράτσες—, αναστατώθηκαν με την εισβολή των λεωφορείων που, παλιά, ακούγονταν σαν μακρινός θόρυβος από την οδό Χαριλάου Τρικούπη. Τότε, ανακαλύψαμε πολλοί πόσο κοντά ήταν οι δυο δρόμοι, Ζωοδόχου Πηγής και Χαριλάου Τρικούπη.

Το καφενείο του Παπαζώτου βρισκόταν σε μια γωνιά με είσοδο από Ζωοδόχου Πηγής στο ισόγειο ενός παλιού στενόμακρου σπιτιού με κεραμίδια. Είχε δυο συνεχόμενες αίθουσες, στενόμακρες κι αυτές, στη μια παίζανε τάβλι και χαρτιά, πρέφα, και μπιζίκι, στην άλλη ήταν το μπιλιάρδο, δυο ποδοσφαιράκια και τα φλιπεράκια. Εκεί μέσα, επαρχιώτες φοιτητές και αυτόχθονες της γειτονιάς ξεδίναμε παίζοντας και λύνοντας τις ποδοσφαιρικές διαφορές μας. Είναι παράξενο πόσο λίγο μιλούσαμε για γυναίκες στο καφενείο. Λες να φοβόμαστε μήπως μας ακούσει η κόρη του Παπαζώτου, το ωραίο Καιτάκι, που βρισκόταν ανάμεσα μας;
... ... ...

από Το Δέντρο, τχ. 52
Απρίλιος 1990
*
Φωτ: chefkang.blogspot.gr

Ετικέτες , , ,

Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2014

202. Τάκης Αναστόπουλος: Αθήνα - Κεραμεικός


Κεραμεικός

Μπροστά ένας τοίχος
Πλάι τα αρχαιοφόρα πρανή
Και πίσω τα βατράχια
Αδιέξοδο
Γύρω γύρω οι φωνές σύγχρονες
Μέχρις απελπισίας, επικυρώνουν
Το τέλος της Ιεράς Οδού.

από το Ποιητικό Ημερολόγιο 2000
Επιμέλεια - Ανθολόγηση: Γιάννης Κορίδης
Εκδόσεις: Ιωλκός
*
φωτ: Τμήμα του Ηριδανού εντός του Κεραμεικού, από την Αρχαιολογία της Πόλης των ΑΘηνών

Ετικέτες , , ,